İskân hizmetlerinin ilk organizasyonu, 1872 yılında “Muhacirin Komisyon Âlisi” adlı kuruluş tarafından başlatılmıştır. Zamanla ortaya çıkan ihtiyaç ve istekler doğrultusunda düzenlenen çok sayıda mevzuat yürürlüğe konulmuş ise de ihtiyaçları karşılamaktan uzak kalmıştır. İskân hizmetlerinin daha iyi gerçekleştirilmesi için 21.06.1934 tarihinde 2510 sayılı İskân Kanunu yayımlanmış ve dağınık olan iskân mevzuatı o zamanki koşullara göre daha iyi duruma getirilmiştir.

Planlı kalkınma dönemlerinin başladığı yıllarda; kalkınmanın temel yatırımları olan baraj, havaalanı, fabrika, ekonomik  ve  savunma ile ilgili diğer tesislerin inşası veya işletilmesi ile kültür ve doğa varlıklarının korunması gibi amaçlar için yapılacak kamulaştırmalar ya da özel yasaların uygulanması sonucu taşınmaz mallarının tamamen veya kısmen ellerinden alınması veya tüzel kişiliklerinin kaldırılması nedeniyle geçim olanaklarını kaybeden ve yerleşim yerlerini terk etmek zorunda kalan ailelerin iskân sorunları büyük çapta gündeme gelmiştir. Bu ailelerin üretici durumdan tüketici duruma düşmemeleri için 16.06.1970 tarihinde kabul edilen 1306 sayılı yasa ile 2510 sayılı Kanuna ek maddeler getirilmiştir.

5286 Sayılı Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğünün Kaldırılması ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun gereği mülga Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğünce yürütülen iskân hizmetlerinin Bakanlığımızca yürütüleceği hükme bağlanmış ve görev 22.04.2005 tarih ve 5984 sayılı Bakanlık Makamı Oluru ile Afet İşleri Genel Müdürlüğüne verilmiştir.

Afet İşleri Genel Müdürlüğünün 17.12.2009 yılında kapatılması ile de iskân hizmetlerinin yürütülmesi; 18.12.2009 tarih ve 2418 sayılı Bakanlık Makamı Oluru ile Yapı İşleri Genel Müdürlüğüne verilmiştir.